| |
Tekos nr 189
TeKoS 189 is uit! Geen vastomlijnd thema dit keer, maar wel
verschillende artikelen die als rode draad toch rond kernwoorden
als “volk”, “land”, “ruimte” en “gemeenschap” draaien.
In een eerste artikel legt Alain de Benoist uit hoe het concept
van de internationale gemeenschap eigenlijk een luchtledig
begrip is geworden. De moderniteit vormt niet langer een
homogeen blok. Het universalisme is synoniem geworden met het
Amerikaanse imperialisme, maar we evolueren onherroepelijk naar
een multipolaire wereld van beschavingsstaten en de opkomst van
de “Grote Ruimtes”. Rusland en China zijn dergelijke
beschavingsstaten, maar dat geldt ook voor Iran, Turkije en
India. Europa, daarentegen, was ooit een beschavingsmacht, maar
is het al lang niet meer en kampt met zichzelf. Het ontwaken in
de nieuwe realiteit zou wel eens bijzonder pijnlijk kunnen zijn,
als het oude Europa zich niet spoedig herpakt.
“Wat is een volk?” vraagt Luc Pauwels zich in het tweede artikel
af. Een vraag die des te relevanter is geworden met de
media-hetze naar aanleiding van het TV-programma “Het Verhaal
van Vlaanderen”. Voor- en tegenstanders van het
Vlaams-nationalistisch gedachtegoed verwijten elkaar recuperatie
van de geschiedenis. Volgens Luc Pauwels raakt het debat over
natie en staat, volksmedezeggenschap en migratie, federalisme,
confederalisme en onafhankelijkheid door dergelijke polemieken
vervuild. In dit artikel zet hij de rol van afstamming, taal,
zeden en overlevering op een rijtje en probeert hij stapsgewijs
en op een grafische wijze tot een heldere definitie van onze
Nederlandse taal- en cultuurgemeenschap te komen.
TeKoS bestaat al sinds 1979, maar al die tijd is het een
laboratorium geweest voor nieuwe ideeën - met respect voor het
verleden en voor tradities. Daarom is het belangrijk regelmatig
ook jongeren aan het woord te laten. De voorbije jaren viel ons
de opkomst van het metapolitiek collectief Feniks op als
onderdeel van de maatschappelijke “Tegenbeweging”, die ontstond
tegen een achtergrond van lockdowns, QR-codes en andere
sanitaire maatregelen tijdens de Corona-periode. Opvallend
hierbij was dat deze beweging niet alleen van zich liet horen
door middel van acties, maar ook een hoge graad van theoretische
onderbouwing aan de dag legde. De ideeën van Feniks zijn
geïnspireerd door filosofen als Oswald Spengler, Martin
Heidegger, Johann Gottfried von Herder, Alain de Benoist, Diego
Fusaro en Alexander Doegin, en een lijvig filosofisch manifest
staat in de steigers. We hadden hierover een gesprek met Sacha
Vliegen, een van de oprichters van het collectief.
Nick Krekelbergh haakt ondertussen verder in op thema van de
beschavingsstaten, en gaat op zoek naar de wortels van de
specifiek Eurazische benadering, die aan belang lijkt te winnen
in het kader van de oorlog tussen Rusland en Oekraïne. Hij legt
de wortels van het eurazisme bloot, als een filosofische,
spirituele en metapolitieke stroming die ontstond onder
Russische émigrés tijdens het interbellum (o.m. Troebetskoj,
Savitski, Soevtchinski, enzovoort). Zij beschouwden
civilizationele project van Rusland-Eurazië als het resultaat
van een specifieke plaatsgebonden ontwikkeling, waarin Slavische
en Turaanse etnische en culturele elementen tot een sterke en
unieke synergie waren gekomen. Hiermee braken ze met het
etnocentrische panslavisme en vormden ze een voorloper van de
latere postkoloniale theorie. Hoewel ontstaan in de “Witte”,
conservatieve diaspora vervelde de beweging als snel tot een
vorm van nationaal-bolsjewisme, dat ambieerde om de nieuwe
ideologie van de Sovjet-Unie te worden.
Na deze uitstap naar het oosten keren we terug naar de
Nederlanden, meer bepaald naar Noord-Nederland ditmaal. Daar
voerden we een heus “stikstofgesprek” met non-conformistisch
denker Evert Mouw. Zelf breed en interdisciplinair opgeleid in
de politicologie, medische informatiekunde en Jungiaanse
psychoanalyse, liet hij zich als blogger op zijn persoonlijke
webpagina Furor Teutonicus reeds opmerken door zijn kritische
pen over een breed spectrum aan onderwerpen. Met name de
stikstofcrisis, die al enkele jaren aansleept en tot
hoogoplopende boerenprotesten heeft geleid in Nederland, kreeg
hierbij ook de nodige aandacht. Zelf opgegroeid op de Veluwe en
van landelijke komaf, heeft Evert Mouw een heldere blik op het
achterliggende “modeldenken” dat niet alleen in deze ecologische
beleidscrisis, maar ook in veel andere fenomenen in onze
hedendaagse samenleving een belangrijke rol speelt. Het werd een
bijzonder boeiend gesprek, niet alleen over stikstof en
landbouw, maar ook over corona, filosofie, woke, psychoanalyse
en de toekomst van de mensheid.
Tot slot laten we Björn Roose nog aan het woord in zijn vaste
ecologische rubriek Sprokkels uit de Moestuin. In zijn stuk dat
dit keer Quo vadimus? is getiteld, combineert hij zijn typische
scherpe pen ditmaal met de nodige zin voor zelfreflectie en
wetenschappelijke twijfel. Daarnaast zijn er natuurlijk weer de
nodige boekbesprekingen en boeksignalementen, uit de
conservatieve literatuur en daarbuiten.
|
|
